حضور به عنوان مالک یک باشگاه، امری است که کمی نیاز به زمان دارد تا بتوانید به آن عادت کنید؛ «رونالدو لوییز نازاریو دلیما» اما حالا روی سکوهای ورزشگاه «خوزه زوریا» می‌نشیند تا بازی تیم فوتبال «وایادولید» را تماشا کند.
سپهر ستاری: همان تیمی که دو سال‌ونیم قبل با پرداخت مبلغ 30 میلیون یورو خرید و اکنون به نظر می‌رسد ناگزیر انگیزه‌های قدیمی دوباره او را در برگرفته. بله؛ برای رونالدو همچنان کمی عجیب است که به جای پوشیدن لباس فوتبال و یک کفش R9، کت‌وشلوار بر تن نماید و از جایگاه ویژه همانند یک تماشاچی به نحوه بازی 22 بازیکن خیره شود!
مهاجم سابق تیم ملی فوتبال برزیل در همین خصوص می‌گوید: «نتایج به بازیکنان و دیگر افرادی بستگی دارد که در زمین همراه مربی هستند. دقیقاً اینجاست که رنج آغاز می‌شود. من هنوز عادت نکرده‌ام که درون مستطیل سبز ندوم و نتایج مسابقات را رقم نزنم. اما خب جایگاه فعلی‌ام نیز به همان اندازه زیباست؛ عدم داشتن کنترل روی اتفاقات درون زمین، احساسات درونی‌ام را افزایش می‌دهد.»
در سکانس ابتدایی مستند «رونالدو؛ آقای رئیس» که توسط شبکه معتبر و معروف «DAZN» ساخته شده، او با «فلورنتینو پرس» رئیس سابق خود در باشگاه «رئال مادرید» و کسی که او را به گنجینه «کهکشانی‌ها» افزود، تماس می‌گیرد و به او می‌گوید که فشار خونش از حد عادی بالاتر رفته و هرگز تا این حد در خصوص فوتبال دچار استرس نشده است! پرس هم در جواب او لبخندی می‌زند و می‌گوید: «حالا فهمیدی که من در تمام این سال‌ها چه کشیده‌ام» در واقع پیام این سکانس این‌ست که ایفای نقش به عنوان رئیس یک باشگاه نسبت به ایفای نقش به عنوان یک بازیکن، امری به مراتب سخت‌تر و دشوارتر است!
البته اینگونه نبوده که رونالدو یک روز صبح از خواب بیدار شود و ناگهان تصمیم بگیرد که مالکیت باشگاهی به اسم «وایادولید» را به خود اختصاص دهد. او سه سال در لندن بازاریابی و مدیریت ورزشی خواند و نام خود را در گروه مالکیتی که هدایت تیم «Fort Lauderdale Strikers» را در سطح دوم فوتبال آمریکا بر عهده دارد، گنجاند. او به جای پیروی از هم‌تیمی‌های سابقش و ورود به دنیای مربیگری یا ایفای نقش به عنوان «مدیر ورزشی» یک تیم، رویای مالکیت یک باشگاه را حتی در زمانی که آخرین گل‌های جادویی‌اش را در مستطیل‌های سبز به ثمر می‌رساند هم در سر می‌پروراند. به همین دلیل نیز در مصاحبه‌های خود پس از بازنشستگی، همواره نام «آندرس سانچز» مدیر باشگاه «سائوپائولو» برزیل را به عنوان الگوی خود به زبان آورده و گفته: «من زمانی که 33 سال داشتم او را ملاقات کرد و متوجه شدم او تا چه اندازه در مدیریت یک باشگاه، تبحر دارد.»
اکنون دو مرجع اصلی رونالدو برای ریاست بر «وایادولید» مدیران سابقش هستند؛ یکی «ماسیمو موراتی» که در سال 1997 برای جذب او رکورد نقل‌وانتقالات را شکست و دیگری «فلورنتینو پرس». رونالدو در این مورد می‌گوید: «روابط انسانی قطعاً مهم‌ترین فاکتور در فوتبال است و شخصاً بیشترین چیزها را از این دو نفر آموختم.»
موراتی با بازیکنان همانند اعضای خانواده‌اش رفتار می‌کرد و رونالدو در اینباره نقطه نظر جالب توجهی دارد: «آنها به من نشان دادند که روابط نزدیک چقدر در تیم مهم است. شما باید هر کاری می‌توانید برای بازیکنان انجام دهید تا در بهترین شرایط کار کنند و بتواند بهترین عملکرد را به تصویر بکشند.»
در مستند رونالدو، او به خاطر بقای تیم در فصل 2019 از بازیکنانش دعوت کرده تا به ویلای شخصی‌اش در ایبیزا بروند؛ جایی که اسطوره فوتبال برزیل به نحوی شایسته از بازیکنان وایادولید قدردانی کرده. رونالدو مقابل آنها ایستاد و گفت: «من رئیس شما نیستم. من دوست شما هستم! امیدوارم تابستان بعد هم اینجا برگردیم و آمدن به ایبیزا را تبدیل به رسم هر ساله باشگاه در پایان فصل کنیم؛ جایی برای جشن گرفتن دستاوردهای شگفت‌انگیزمان.»
وایادولید در اولین فصل کامل خود با رونالدو در جایگاه سیزدهم ایستاد که بهترین رتبه باشگاه از سال 2002 تاکنون بود. با این حال، باشگاه در فصل بعدی به روند آسانسوری خود برگشت و به دسته پایین‌تر سقوط کرد.
ماجرای «سوپر لیگ» که توسط دوست صمیمی رونالدو یعنی «فلورنتینو پرس» رهبری میشد نیز سوالات زیادی را درباره مسابقات داخلی و مالکان باشگاه‌های متوسط و کوچک ایجاد کرد. امری که واکنش متفاوت رونالدو را در پی داشت: «به عنوان رئیس باشگاه وایادولید دوست ندارم لالیگا قدرت و تاثیرگذاری خود را از دست بدهد ولی فکر نمی‌کنم با سوپرلیگ این اتفاق رخ دهد. من باور دارم که سوپرلیگ روی لیگ‌های داخلی تاثیر نمی‌گذارد. همه ما باید دور هم جمع شویم و برای آینده برنامه‌ریزی کنیم. سوپرلیگ ایده بدی نیست. هواداران می‌خواهند بازی‌های بزرگ را تماشا کنند. من فکر می‌کنم افراد مهم صنعت ما باید دور هم جمع شوند و برای حصول یک توافق، در کنار هم و رو در رو، صحبت کنند.»
